Εύδημος

Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Πάριος ιστοριογράφος (5ος αι. π.Χ.). Έργα του δεν διασώθηκαν. 2. Αθηναίος δημαγωγός (; – 382; π.Χ.). Καταδικάστηκε σε θάνατο επί άρχοντα Ευάνδρου, επειδή πρότεινε τη θέσπιση αντιδημοτικού νόμου. 3. Ε. ο Κύπριος (; – Συρακούσες 353 π.Χ.). Μέλος του πλατωνικού κύκλου, στενός φίλος του Αριστοτέλη, απαθανάτισε τη φιλία αυτή στον διάλογο ΕύδημοςΠερί ψυχής. Από το έργο του ελάχιστα αποσπάσματα διέσωσε ο Πλούταρχος. Σκοτώθηκε στην επανάσταση του Δίωνα. 4. Ρόδιος περιπατητικός φιλόσοφος (Ρόδος 370; – 300 π.Χ.). Ήταν, μαζί με τον Θεόφραστο, ο πιο πιστός μαθητής του Αριστοτέλη. Δημοσίευσε το έργο του διδασκάλου του Ευδήμεια Ηθικά, για το οποίο μερικοί υποστηρίζουν πως είναι γραμμένο μάλλον από τον ίδιο. Σπουδαιότερα από τα φιλοσοφικά κείμενά του είναι τα έργα του για την ιστορία των επιστημών, τα οποία αποτελούν την πρώτη πηγή της αρχαίας παράδοσης για την εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης: Ιστορία της αριθμητικής, Ιστορία της γεωμετρίας, Ιστορία της αστρονομίας, Ιστορία της θεολογίας. 5. Χίος φαρμακοποιός (4ος αι. π.Χ.). Όπως αναφέρει ο Θεόφραστος, ήταν ακατάβλητος από δηλητήρια. Πήρε κάποτε 22 δόσεις ελλεβόρου χωρίς να πάθει τίποτα, χάρη στα αντίδοτα που διέθετε. 6. Γιατρός (3ος αι. π.Χ.). Έζησε στην Αλεξάνδρεια. Ανήκε στους Ηροφιλείους και διακρίθηκε ως ανατόμος, ιδίως του νευρικού συστήματος και των αδένων. Έγραψε το έργο Περί ανατομής αλλά διασώθηκαν μόνο αποσπάσματά του. 7. Γιος του Νίκωνα από τη Σικελία (αρχές 2ου αι. π.Χ.). Υπήρξε από τους ισχυρούς της αυλής του Αντιόχου του Επιφανούς. 8. Ε. ο Περγαμηνός (2ος αι. π.Χ.). Μετέφερε στη Ρώμη τη διαθήκη του βασιλιά Αττάλου, που άφηνε κληρονόμο του το ρωμαϊκό κράτος. 9. Μαθητής του Θεμίσωνα, γιατρός της Λιβίας και ίσως εραστής της (τέλη 2ου αι. π.Χ.). Φαίνεται πως έλαβε μέρος στη δηλητηρίαση του συζύγου της, Δρούσου του νεότερου. Πέθανε από τα βασανιστήρια που του επέβαλαν. 10. Γιατρός και δάσκαλος του Γαληνού στη χειρουργική (2ος αι. μ.Χ.). Εκτελούσε ανάτρηση του κρανίου. 11. Περιπατητικός φιλόσοφος (2ος αι. μ.Χ.). Έγραψε ένα έργο με τίτλο Περί του Προγινώσκειν, που αναφέρεται από τον Γαληνό.